სანამ წერას დავიწყებდი, გვერდით ჩემი ერთგული მეგობარი – ცხელი ჩაით სავსე, მწვანე ჭიქა მოვიდგი… მაშ ასე ვწერ… ვწერ? … კი, ვწერ… მოკლედ, ზაფხულის მცხუნვარე დღე იყო… ჩვეულებრივ სისხამ დილით (დღის 3 საათზე) წამოვხტი ლოგინიდან და ნამძინარევი სახით სწრაფად ჩავირბინე კიბის ჭრაჭუნა საფეხურები..სწრაფად გადავიცვი მწვანე მაისური და მეგობართან ერთად არაგვისკენ გავაბოტე ჩემი გრძელი ფეხებით…ერთი-ორი საათი ვიჯექი და გამწარებული ვცდილობდი, დროისთვის სული გამეფრთხობინებინა… ხან ცურვით, ხანაც კარტის თამაშით… ბოლოს, როცა ყველაფერი მომბეზრდა, იქვე ახლოს, ხასხასა მწვანე ბალახზე მივწექი, ნელი ნიავი ოდნავ რომ არხევდა … ბალახზე მიწოლა და ჩემი ფეხზე წამოვარდნა ერთი იყო… დავინახე… დავინახე ის … ანგელოზი გინახავთ? დიახ, დიახ, ნამდვილი ანგელოზი… აი, ისეთი, ცაში რომ ცხოვრობენ… არ გინახავთ? აი, მე ვნახე 🙂
GeoExploit 