რა დავარქვათ ბოლოს გავრცელებულ ვიდეომასალას? ამ მარტივ კითხვაზე პასუხი ძნელი საპოვნელია, იმიტომ, რომ ეს არ იყო უბრალოდ შემზარავი და ამორალური კადრები, იმიტომ, რომ ეს ყველაფერი ადამიანურობის ფარგლებს სცილდება.
აქამდეც ყველას გვსმენია დამთრგუნველი ისტორიები ციხეში მომხდარ ამბებზე, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, გუშინდელ დღემდე ბევრ ჩვენგანს ვერ წარმოედგინა, თუ ქართველი ადამიანი, ზოგადად, ადამიანი, ჰომო საპიენსს რომ ეძახიან, ამ დონემდე დაეცემოდა. კარგი იქნება, თუ ყველა გაითავისებს, რომ მსგავსი სადისტები, როგორებიც გუშინ და დღეს ვნახეთ, ჩვენ შორის არიან, ეს ყველაფერი ჩვენი რეალობაა და არაა სადღაც შორიდან მოსული ამბავი.
ახლა ვზივარ და ვფიქრობ – ვინ იცის, იმ პოლიციელებთან ერთად რამდენჯერ გვიმგზავრია სამარშუტო ტაქსით, მეტროთი ან რამდენჯერ შევხვედრივართ ქუჩაში. დაფიქრდით ამაზე, დაფიქრდით, რომ გლდანის ციხე არც ისე შორსაა… დაფიქრდით, რომ სანამ თქვენ გძინავთ, რამდენიმე ასეული, ათეული ან ერთეული კილომეტრის იქით ხალხს აწამებენ… და თუ დაფიქრდებით, მერე მითხარით, როგორ შეიძლება ამის შემდეგ დავრჩეთ სახლში, გავაგრძელოთ ცხოვრება ისე, თითქოს არც არაფერი ხდება…
არ აქვს, ხალხო, მნიშვნელობა, ციფრი 5 უფრო მოგწონთ თუ 41… არ აქვს მნიშვნელობა, არჩევნებზე მიდიხართ თუ არა, არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ ხართ, სადაური ხართ, რა რელიგიის მიმდევარი, არ აქვს მნიშვნელობა არც თქვენს პოლიტიკურ თუ ზოგად შეხედულებებს… წამით დაფიქრდით და ჰკითხეთ თქვენ თავს – ვარ მე ადამიანი? თუ პასუხი დადებითი იქნება, გირჩევთ, წამოხვიდეთ აქციაზე და გააპროტესტოთ დღევანდელი რეალობა. იყავით ადამიანები და შემოგვიერთდით ჩვენ!